Dwingelderveld
Vrijdag was Paul hier. Het was lekker weer, dus we zijn het Dwingelderveld even op geweest.
Het Dwingelderveld is met bijna 4000 ha het grootste aaneengesloten natheidegebied van West Europa. Aan de noord- en westkant staan er bossen langs, aan de oost- en zuidkant liggen agrarische gebieden.
Een groot deel van het gebied is in de laatste twee jaar afgeplagd. De afgegraven grond is in de geluidswal langs de A-28 (Hoogeveen-Groningen) verwerkt, waardoor het gebied een stuk stiller is geworden.
De afgeplagde delen dienen als waterberging in tijden van overvloedige neerslag. Nu is het nog grotendeels zand, waarop de keien die ze tijdens het afgraven tegenkwamen, zijn blijven liggen, maar je ziet overal de begroeiing al opkomen.
Ondanks het vroege voorjaar was er heel wat te zien en te horen: veldleeuweriken, wulpen, een haas, scholeksters en kieviten. En schapen natuurlijk. We zagen ook afdrukken van een das. Prachtige prenten in het zand. Ergens lag er een ding, waarvan ik niet weet wat het is. Het lijkt (vonden we) op een grote lege stuifzwam. Wie het weet, mag het zeggen.
Het Dwingelderveld is met bijna 4000 ha het grootste aaneengesloten natheidegebied van West Europa. Aan de noord- en westkant staan er bossen langs, aan de oost- en zuidkant liggen agrarische gebieden.
Een groot deel van het gebied is in de laatste twee jaar afgeplagd. De afgegraven grond is in de geluidswal langs de A-28 (Hoogeveen-Groningen) verwerkt, waardoor het gebied een stuk stiller is geworden.
De afgeplagde delen dienen als waterberging in tijden van overvloedige neerslag. Nu is het nog grotendeels zand, waarop de keien die ze tijdens het afgraven tegenkwamen, zijn blijven liggen, maar je ziet overal de begroeiing al opkomen.
Ondanks het vroege voorjaar was er heel wat te zien en te horen: veldleeuweriken, wulpen, een haas, scholeksters en kieviten. En schapen natuurlijk. We zagen ook afdrukken van een das. Prachtige prenten in het zand. Ergens lag er een ding, waarvan ik niet weet wat het is. Het lijkt (vonden we) op een grote lege stuifzwam. Wie het weet, mag het zeggen.
De das heeft een hele brede handpalm en lange nagels.
De teenafdrukken staan in een flauwe boog naast elkaar, met de de duim iets naar achteren.
Bij een hond en een vos staan de middelste twee tenen duidelijk vooraan.
Dit is de stuifzwam (denken we).
De beker was zeker 10 cm in doorsnee.
Links de wulp met zijn omlaag gebogen snavel.
In het midden en rechts staan scholeksters met hun witte buik en zwarte rug.
Daar tussendoor lopen kieviten.
Op de voorgrond zie je ook nog wat eenden in het water liggen.
Op de achtergrond liggen een paar keien.
Rechts achter zie je een beweegbare stuw voor het waterbeheer.
Deze veldleeuwerik zong - letterlijk - het hoogste lied.
