Genieten in ons Nationaal Park Dwingelderveld

Gisteren heb ik van het mooie weer genoten en ben ik - tussen het tegelen door - met een fotoclublid het Nationaal Park Dwingelderveld gaan verkennen.

Allereerst omdat het prachtig weer was, maar ook omdat ik graag adders wilde bekijken, en heel misschien de heidekikkers zou tegenkomen. Ze zijn nogal zeldzaam zijn en ook heel bijzonder omdat de mannetjes tijdens de paartijd (maar een paar dagen) knalblauw worden.

Kijk hieronder maar of dat gelukt is....

De adders zagen we niet meteen, maar wel deze prachtige levendbarende hagedis.

Het vrouwtje legt geen eieren, zoals de meeste reptielen, maar baart haar jongen levend,

vandaar de naam.

Ook dit was een onverwacht genoegen:

drie kraanvogels genoten van de thermiek en draaien rondjes boven de heide.

Dit is typisch een gebied waar je heidekikkers kunt vinden:

ondiep water op de heide dat lekker snel opwarmt in de zon.

En ja hoor, daar zitten ze!

De mannetjes blauw, de vrouwtje bruin.

Een drukte van belang.

Hier kun je goed zien dat ze echt blauw zijn.

Klik op de pijl en je hoort ze kwaken.

Het geluid is heel bescheiden, niet te vergelijken met de schreeuwerige groene kikkers.

Nóg een cadeautje: aan de overkant van de Davidsplas vloog een vrouwtje blauwe kiekendief.

Links in het water zie je smienten zwemmen. Die vertrekken binnenkort naar het noorden.

Ik ga maar even door: een vossenpoep.

Vossenpoepen hebben altijd een puntje en liggen vaak op een hobbel in het terrein.

Zo ook hier: op een graspol.

Zie je al die fietsers? Dat was de Ondernemerssafari. Zo'n zeventig ondernemers uit de regio verkenden het Dwingelderveld op de fiets, begeleid door boswachters en gidsen.

Ze hadden letterlijk en figuurlijk een field day.

De eerste adder!

Een wandelaar zag hem naast het pad liggen, maar hij schoot weg toen iedereen er op af kwam.

Ik kon hem nog het vastleggen voor hij tussen het gras en de heide verdween.

Maar er was meer: deze adder lag lekker te zonnen.

Om een indruk te geven: dit hoopje adder is nog geen 20 cm in doorsnee.

Je snapt dus dat adders lastig te vinden zijn.

Gelukkig had iemand anders dat al gedaan ;-)

Hier zie je zijn oog met daarboven een afdakje.

Dit is ongeveer de ware grootte van het beestje.

Maar er was meer te zien.

Dit lieveheersbeestje zat ook van de zon te genieten.

En deze witte kwikstaart heeft na zijn lange reis uit het verre zuiden zijn plekje weer gevonden.

Het was een geweldige dag!

Vergeet niet om op een foto te klikken om de foto's in het groot te bekijken.