Het Dwingelderveld, alweer...

Het blijft mooi, het Dwingelderveld.
Ook als de zon níet schijnt.

Gisteren na de molen ben ik er met een Natuurmonumentengids geweest. Dat is natuurlijk ideaal!
We hebben veel gezien. Hier een indruk.

Zoals gewoonlijk: klik op een foto voor de vergroting.

Heel in de verte zie je tegen de bomen een vlucht grauwe ganzen afsteken.

Dit is het vrouwtje Hageheld. Een heel aparte naam.
Het is een nachtvlinder uit de orde van de spinners.
Waarschijnlijk was ze ergens van geschrokken,
want hier zit ze eindelijk na een lange zoektocht naar een plek om de nacht af te wachten.

We zagen nog maar weinig vogels.
Dit is het vrouwtje roodborsttapuit.

De zonnedauw is nog steeds een van mijn favorieten.

Abstracte kunst op de vierkante centimeter...

Het is het hartje van de klokjesgentiaan.

Die witte stipjes zijn de eitjes van het gentiaanblauwtje, een kleine vlinder.

Er lopen (nog) geen edelherten op het Dwingelderveld, maar
deze koeien maken veel goed. Een bont gezelschap...

De wespenorchis.
Deze staat, met wat soortgenoten, nog geen twintig centimeter van een fietspad vandaan.
Hoeveel mensen zouden hem opmerken?

Ik niet, als ik er niet op gewezen was.

Prachtige bloemen. Het lijkt wel of er eten in de 'bakjes' zit.

Zijn vlieggedrag deed me vermoeden dat het geen valk was.
Inderdaad: het is een koekoek!

Heel in de verte stond een reebok met een vrouwtje te grazen.
Een andere gids, op wildexcursie, maakte ons er op opmerkzaam.

Het Smitsveen, een van de ongeveer tachtig (!) vennen in het Dwingelderveld.

Ik ontdekte er een moeder kuifeend met twee jongen.

Negative Space noemen ze zo'n foto.

Ik vond het gewoon een mooi beeld.

Ook bomen (hier een berk) kunnen gezwellen krijgen.

Heuveltjes van 3000 en van 70 jaar oud...

Een enorme eik kan hier volop de ruimte nemen.

Alsof je onder een parasol zit....

...Klopt: het is de hoed van een Grote parasolzwam.