Gaatjes in het Mantingerzand
Dinsdagmiddag ben ik er alleen op uit getrokken, richting het Mantingerveld.
Mijn aandacht viel die dag vooral op het kleine.
Ik heb zeker anderhalf uur doorgebracht in een gebiedje te grootte van een flinke huiskamer. Wat ik daar allemaal zag....
Mijn aandacht viel die dag vooral op het kleine.
Ik heb zeker anderhalf uur doorgebracht in een gebiedje te grootte van een flinke huiskamer. Wat ik daar allemaal zag....
Hier gebeurde het allemaal,
Een klein stukje in de zon, uit de wind,
op het eerste gezicht een heel vriendelijk landschap.
Ik zag wat bewegen en moest drie keer kijken om te zien wat hier gebeurde.
Had de spin de sluipwesp gevangen of was het andersom?
Het was dus andersom.
De sluipwesp had een spin gevangen en verlamd.
Het achtpotige rovertje had het afgelegd tegen een sluipwespenmoeder
die de spin als voorraadkast ging gebruiken voor haar jong.
Ze liep met het diertje rond te sjouwen.
Op een gegeven moment liet ze de spin liggen en ging als een bezetene de omgeving verkennen op zoek naar een plekje voor fase 2:
het maken van een nest.
Het vreemde was dat ze op een gegeven moment verdwenen was,
de verlamde spin aan haar lot over latend.
Vreemd, zo spilziek is de natuur toch meestal niet...
Aangezien er minutenlang niets gebeurde,
besloot ik verder te lopen.
Ik prentte voor de zekerheid wel de locatie van het spinnetje in mijn geheugen.
Overal zag je holletjes.
Een met een druk belopen oprit...
...halverwege de bouw gestopt...
...met carport...
...onder architectuur (rechthoekige entree)...
...en met een mooie heemtuin eromheen.
Toen ik weer terugkwam bij m'n spinnetje,
zag ik dat de sluipwesp teruggekomen was en inmiddels
de spin al had ingegraven.
Het ei was ook al gelegd, de wesp
was nu bezig om het holletje weer dicht te maken.
Sh... gemist!!!
Het hoopje zand was alweer bijna verdwenen.
Hier is het gat gedicht en is de wesp druk bezig om
alle sporen te wissen.
Zij gebruikt een jeneverbes als wals!
Dit is een filmpje waarop je haar druk bezig ziet.
Toen ik wat om me heen zat te kijken,
zag ik nog een andere soort lopen.
Die was ook druk bezig.
Een tijdje later ging ik weer verder, op zoek naar nog meer leuke dingen.
De heide staat prachtig te bloeien.
De lijsterbessen dragen dit jaar enorm veel vruchten.
Als je goed kijkt, zie je van linksonder naar rechtsboven
een soort paadje lopen: een bosmierensnelweg.
Op deze animatie (van vijftig foto's) kun je ze zien lopen.
Er loopt er een met een klein groen rupsje te sjouwen.
Richting: naar linksonder.
In die richting moet dus ergens het nest zijn.
Nog een toegift: een libelle (venglazenmaker?),
Drie mieren proberen een dode sprinkhaan mee te nemen.
Een mooi standje: twee vleugels naar voren en twee opzij, dwars gezet.
Een sprinkhaantje, gestreept...
... en een rood exemplaar.
