De blog van René Stout

Wij zijn heel groen, vind ik. We wassen de vaat met de hand, we drogen de was in de tuin (of binnen aan de lijnen, als het geen droogweer is), we laten de auto zo veel mogelijk staan, we hebben bijna overal led-verlichting en we hebben zonnepanelen. We hebben ons huisje goed geïsoleerd en we gebruiken zo weinig mogelijk gas. Als de Zon schijnt, koken we water met de elektrische waterkoker om zo veel mogelijk van onze eigen energie te gebruiken. Het liefst zou ik off grid  zijn: helemaal zelfvoorzienend. Maar dat is nog niet te betalen en technisch gezien zijn de mogelijkheden daarvoor ook nog te beperkt, vind ik. Onze regering heeft besloten dat we van het gas af moeten en dat alles elektrisch moet worden. Met groene energie, als het even kan. Nou, dat kan dus (nog lang) niet. Op climategate.nl staat een (voor mij) heel verhelderend artikel dat uitlegt waarom zonnepanelen (en in mindere mate windenergie) eerder bedreigend zijn voor het milieu en onze energievoorziening dan

Ja inderdaad: ik heb een website over Chromebooks gemaakt. Ik was het zo beu dat ik steeds maar hoorde hoe mensen in mijn omgeving verkeerd voorgelicht worden over wat een Chromebook nu wel en niet is, en wat je er nu wel en niet mee kunt doen, dat ik besloten heb om zelf een website over dit onderwerp te maken. Dus stel ik met genoegen aan u voor: overchromebooks.nl , ook te vinden onder de naam  over-chromebooks.nl . Het doel van deze site is om de leek, dus eigenlijk de gewone man of vrouw, zo veel over Chromebooks te vertellen, dat zij zelf kunnen beslissen of een Chromebook een waardige opvolger zou kunnen zijn van hun huidige computer of laptop. Inmiddels heb ik een aardig aantal mensen om mij heen die de stap gewaagd hebben. Zij zijn - voor zover ik weet - zonder uitzondering blij dat ze dat gedaan hebben. Dat geeft de burger moed. En daarom heb ik besloten om mijn ideeën over Chromebooks, maar ook mijn tips over het gebruik ervan, op het W ereld W ijde W eb te delen.

Waar zijn de tijden gebleven, dat we een brief eenvoudig konden dicteren aan de stenotypiste? En dat we ons niet meer druk hoeven te maken om typefouten, want de typist(e) maakt van ons concept wel iets moois? We schrijven 1990. De tekstverwerkers en PC's doen hun intrede op de kantoren. Zij luiden het vertrek in van de stenotypistes, aan wie we onze brieven dicteren, en de tekenkamer, die onze presentaties maakt. Vanaf dat moment moeten we dat zelf doen met programma's als WordPerfect en WP Presentations . Ik heb dit nooit een goed idee gevonden. Nu moesten we zelf leren typen en dat was geen succes. Je mocht niet meer dan drie typefouten op een pagina hebben. Dat was voor ons soort mensen een schier onmogelijke opgave. Wij waren meer uren bezig met het typen en corrigeren van onze teksten dan met het bedenken van goede dingen. We moesten nu ook zelf onze presentaties maken: het kantoor dat daar speciaal voor toegerust was, verdween. Daardoor verdween de standaardisatie

Veel bedrijven vinden het prachtig: op websites gericht adverteren met artikelen waarin je interesse lijkt te hebben. De techniek daarachter zit in de cookies verstopt, die we meestal klakkeloos accepteren. Als je een béétje website bezoekt, en de cookies accepteert, komen er soms wel veertig cookies op de computer bij te staan. Die cookies zijn kleine stukjes tekst. Cookies zijn alleen uit te lezen door degene die ze geplaatst heeft. Ze zijn heel handig: ze onthouden wat er je digitale winkelwagentje zit, ze onthouden jouw inlognaam (als je daarvoor toestemming hebt gegeven) en nog veel meer. Ze onthouden ook waar je geweest bent (op welke pagina's), welke artikelen je bekeken of gelezen hebt en watje eventueel gekocht hebt. Die gegevens gebruiken de adverteerders om jou "op jouw voorkeuren toegesneden" advertenties voor te schotelen. Dat lijkt handig, maar ik denk daar anders over. Een voorbeeld: laatst hebben we een lamp voor boven de eettafel gekocht. Nu du

Met de explosie aan paddenstoelen(foto's) zou je bijna vergeten dat er ook nog wat anders te beleven is in deze donkere dagen. Vanmiddag liepen we wat rond bij het theehuis De Anserdennen.  Terwijl Henny een paddenstoel aan het fotograferen was, hoorde ik een geluid dat deed denken aan een specht die in zijn smidse dennenappels zat te bewerken (om de zaden eruit te halen). Ik liep voorzichtig verder. Ineens zag ik de bron van het geluid: een zwarte specht! Hééél voorzichtig liep ik door tot ik de boom waar hij in zat wat beter kon zien. Spechten, en vooral zwarte spechten, zijn nogal schuw, dus ik durfde me nauwelijks te bewegen. Hij had me gezien, maar vloog niet weg. Dat viel mee! Hij klom aan de achterkant van de stam naar boven, waarbij hij zo nu en dan even zijn kop om de hoek stak om te kijken of ik gevaar opleverde. Dat was, vooral in combinatie met de steeds donkerder wordende lucht, niet de ideale situatie voor een mooie foto. Toch wist ik er, voor hij uiteindelijk

Het is weer zo ver: de zomer loopt op zijn eind. Dat betekent dat er weer overal schimmelvruchten, oftewel paddenstoelen, te zien zijn. De schimmels lijken weinig te lijden gehad te hebben van de droogte. Waar je ook kijkt, zie je hoedjes, hoeden en andere vormen verschijnen. Hieronder een indruk van wat wij de afgelopen dagen gezien hebben in het Dwingelderveld, op de Veluwe en in het Waterloopbos bij Vollenhove. Een klein paddenstoeltje in een groot bos. Verscholen tussen de bladeren... ...en het mos, zie je van alles.  Hoe klein deze zijn, zie je aan de tamme kastanje links boven. Zie je ook die donkere paddenstoeltjes? De inktzwam. Deze is klaar om open te splijten. De rokken staan open, de eerste sporen druipen er als zwarte inkt uit. De hoed lost als het ware op en aan het eind rust alleen de dop nog op de steel.  Plaatjes... ...en buisjes. De aardsterren zijn ook weer te zien. Je moet wel goed zoeken, want ze vallen nauwe

Na een dag die voor mij vroeg in Ommen begon (07.00 uur) en een middag die gekenmerkt werd door noeste lichamelijke arbeid (de tegels en stenen moeten de tuin uit, want er komt nieuwe bestrating), besloten we om de avond rustig aan te doen en deze keer een klein rondje te fietsen, gelardeerd met veel zitten op bankjes. De trouwe lezer zal begrijpen dat je dit weliswaar kunt plannen, maar dat daar bij ons vaak niet veel van terecht komt. Zo ook deze keer. Zo, dat zijn de eerste 60 gewassen grindtegels (en ruim 100 stoeptegels, die liggen buiten beeld). Gratis afgehaald door een aardige meneer en zijn zoon die ze in hun moestuin gaan gebruiken. Omdat hij ze niet zelf uit de tuin hoefde te halen (zoals ik in de advertentie had gezegd), kreeg ik een leuke beloning in natura voor het werk dat ik gedaan had :-) Het is vroeg in de avond in het Dwingelderveld. We zitten op een bankje te genieten van de geuren, de stilte en het uitzicht. Inmiddels hebben we onderweg d