De blog van René Stout

Ik las vanochtend een interessant artikel  over de verandering van de manier waarop we met computers omgaan. De oude generatie, vijftig-plus, zal ik maar zeggen, is in het rijke deel van de wereld opgegroeid met de PC, en later de laptop. Ons eerste mobieltje was een Nokia. Wij zijn gewend om alle opdrachten via het toetsenbord te geven en dan naar het scherm te kijken voor het antwoord. De jonge generatie, veertig-min, zo'n beetje de helft van de wereldbevolking, is in Azië, Afrika en Zuid-Amerika opgegroeid met smartphone en tablet. Deze generatie kent misschien geeneens computers en heeft dus ook weinig met toetsenborden. Deze generatie is gewend om tegen een smartphone te praten en dan gewoon antwoord te krijgen. Kan dat dan? Ja hoor. Probeer het maar eens: Klik op het startscherm bovenin op het microfoontje. Zeg dan: "Gaat het vandaag regenen?" Als je Google in de instellingen toestemming hebt gegeven om je locatie te weten, krijg je de lokale w

Vandaag hebben we weer eens ten oosten van Hoogeveen gewandeld: in de bossen van Gees. Het is een gevarieerd landschap: plassen en vennen, heide, bos en productiepercelen met onder andere lariks, zilverspar en den. Een prima gebied om veel verschillende planten en dieren te zien. Nu is het in de winter allemaal wat magertjes, maar als je de rust en de tijd neemt om alle geluiden, bewegingen en kleurschakeringen tot je door te laten dringen, is er best wel wat te beleven.... In één plaatje: op de voorgrond twee knobbelzwanen, rechts in het midden een meerkoet en achterin een zilverreiger. In de voorjaarszon komt deze roodgerande houtzwam mooi uit. Hij parasiteert voornamelijk op naaldbomen, maar komt ook voor op loofbomen. Als de boom dood is, vindt hij nog genoeg voedsel in het hout om jarenlang verder te leven. Wat was er eerder: de specht of de zwam? Aangezien de zwam naar beneden toe groeit, neem ik aan dat de specht er eerder  was... ...en dat h

Het lijkt allemaal kommer en kwel in de wereld: milieugedoe, geweld, honger en armoede zijn vaste onderwerpen in de nieuwsberichten. Vroeger was het allemaal beter. Echt? Nee dus. Doordat we tegenwoordig de wereld bijna letterlijk in onze binnenzak hebben, krijgen we bijna alles wat er gebeurt meervoudig mee. Dat was vroeger anders. Je hoorde wel eens wat er een paar dorpen verderop gebeurde, maar veel groter was onze horizon niet. Zeker niet voor wat betreft actueel nieuws. In De Bicker, een onafhankelijke nieuwsbrief met onderwerpen over van alles, stond vanochtend een artikel waarin je kunt lezen dat het allemaal wel mee valt. Als je de wereld nu vergelijkt met die in 1988, zijn we er best wel op vooruitgegaan. Ook hier de boodschap: kijk naar de feiten en laat je niet leiden door pure emotie en (vaak niet helemaal goed gefundeerde) uitlatingen van Jan en Alleman. De boodschap: "is het niet verstandig om pessimistisch te zijn? Nee, we moeten zorgvuldig zijn, zegt P

Vanochtend ben ik met Niek naar het Uffelter Binnenveld geweest. Tussen het geweld van het Dwingelderveld en het Holtingerveld zou je bijna vergeten dat Drenthe talloze kleinere gebiedjes heeft die zeer het bezoeken  waard zijn. Het Uffelter Binnenveld  is in beheer bij het Drentse Landschap. Doordat er geen honden mogen komen, zijn de reeën die hier leven niet zo schichtig als elders en is de kans dat je ze aantreft - en dat ze niet meteen wegschieten - best wel groot. Het was een prachtige winterdag: de Zon scheen, de lucht was blauw en in de schaduw zag het wat wittig op de bladeren en de grond. Er stond nauwelijks wind, dus het was genieten. Het Uffelter Binnenveld bestaat uit stukken bos, grasland en open heide met vennen. Het witte is geen wollegras, maar gras met daarop ijskristallen. Deze blauwe reiger stond zich in de Zon te warmen. In de verte zat ook een buizerd van het lekkere weer te genieten, onderwijl speurend naar muizen. Een schitterend g

Gisteren was het prachtig weer, dus gingen we weer even op pad. Niet te lang, want meneer Tweak zou ons aan komen sluiten op de glasvezel (die hadden we al bij Stipte, maar dat beviel ons niet). We kozen via de app  Wandelen  een wandeling bij Koekange uit. Wat een weinig opzienbarende wandeling leek te worden (in dit seizoen is er niet veel leven in de brouwerij), bleek uit te monden in een middag met voor ons bijzondere waarnemingen: een rattenstaart en een zwarte specht. We liepen langs de stronk van een holle boom met water erin. Henny zag daar iets vreemds in het water.  Dat moest nader onderzocht worden... In het water hing/dreef een raar dingetje, eerst oranje, dan wit... Het leek een rupsje dat in het water was gevallen. Maar toen we goed keken, zagen we dat het beestje via een buisje kon ademen. Kennelijk voelde het zich in het water thuis.  Het kronkelde wat heen en weer. De adembuis was soms kort, soms weer langer. Het b