De blog van René Stout

We weten zo langzamerhand niet meer welk seizoen het is: de ene keer zitten er allemaal vogeltjes in de tuin die uitgehongerd lijken, een typisch winterbeeld, en even later zie je overal mugjes dansen in de late middagzon. Eerst geniet je in het lentezonnetje van een prachtige halo (ijs in de lucht) om even later verkleumd foto's te maken van de zonsondergang. Vanmiddag viel mijn oog op een plantje klein hoefblad dat langs een bospad het voorjaar stond te verkondigen. Nog even wachten, dan is het écht lente! Al een paar dagen krijgen we sijsjes op bezoek. Soms twee, maar soms ook wel vijftien tegelijk. De mannetjes hebben een zwarte pet... ..en de vrouwtjes niet. Sijsjes zijn kleiner dan mussen en kunnen heel gezellig zingen. Daarom werden ze vroeger vaak in kooitjes en volières gehouden. Tussen het gezelschap zat zo nu en dan ook een dikke groenling. "Wat mot je?" lijkt hij te zeggen... Op een gegeven moment zagen we vanuit de

We wonen in Drenthe, in een best wel groot dorp (Ruinen), in een leuk klein huisje in een gewone straat, maar wel bijna aan de rand. Dit betekent dat we best veel dieren in onze tuin mogen verwelkomen: mussen, mezen, gaaien, eksters, duiven, roodborstjes en zo nu en dan een bijzondere gast. Maar toen Henny gisteravond vanuit de keuken ineens riep: "Er zit een fazant in de tuin!", keek ik toch wat vreemd op. Fazanten zie je in deze streek zelden: er zijn niet alleen vossen, maar vooral ook veel jagers in dit gebied, en vooral de laatsten staan er niet om bekend dat ze de dieren die hier leven een lang leven gunnen. Dat terzijde. Ik zat achterin de kamer, en mijn camera lag naast de bank bij het raam. Vlak bij de fazant dus, die op zijn dooie gemak het graan op stond te pikken dat we voor vinken en mussen uitgestrooid hadden. De camera van Henny lag op tafel, dus daar maakte ik eerst wat 'bewijsfoto's' mee. Daarna kroop ik heel voorzichtig over de grond n

Henny heeft van ons fietstochtje van afgelopen dinsdag een prachtige blog gemaakt over de zonsondergang. Dat ga ik natuurlijk niet proberen te evenaren. Daarom deze keer een blog over hoe Henny daar aan het fotograferen was... Nog zo'n twintig minuten te gaan voor de Zon de horizon raakt. Achter ons liepen drie reeën rustig te grazen. Deze keer had Henny daar geen oog voor: het ging haar vanavond om mooie tegenlichtplaatjes. Het is zover: het gouden uur gaat over in het blauwe uur. De wolken zorgen voor nog wat indirecte verlichting.  Plat op de buik op de koude grond. Fanatiek? Nee. Heel enthousiast en gedreven? Jazeker! "Alles goed mit oe?" zou een nietsvermoedende Drent zeggen als hij je zo zag liggen... Het was 6 graden toen we van huis vertrokken. Met deze heldere lucht koelt het razendsnel af. Ik schat dat het hier al 3 graden is. En Henny gaat gewoon door! Zo maakte ze dus die foto's met de fiets erop.

Toen we zondag terug reden vanuit Medemblik, was het min anderhalf met windkracht zeven. Dit resulteerde langs de Afsluitdijk in een stevige branding met veel stuifwater, dat direct bevroor zodra het ergens mee in aanraking kwam. Dat leidde tot prachtige sculpturen. Natuurlijk konden we die tijdens het rijden niet goed bekijken, laat staan fotograferen, dus hielden we even halt bij Breezanddijk. Een nieuw soort riet? Prachtige ijssculpturen. Doordat de druppels bevriezen zodra ze iets raken, krijgt het gras niet eens de kans om door te buigen. De ijspegels hangen scheef. Ze groeien als het ware naar de wind toe.  Hier stroomt het water steeds over de steen heen, wat weer een heel ander effect veroorzaakt. Onvoorstelbaar dat de structuren niet afbreken. Barnsteen, maar dan anders... Het was akelig koud, maar wel de moeite waard!

We zouden dit weekend lekker gaan wandelen bij Medemblik. In de Roots stond een zeer motiverend artikel over de mooie omgeving en over het vogelleven aldaar. We hadden een Rest-inn hotelhuisje  geboekt dat als basis zou dienen voor onze wandelingen. Het bleek een huisje te zijn met een mooie sloot erachter met daar weer achter een onbelemmerd uitzicht op het Westfriese landschap. Helaas werkte het weer niet mee. Het was echt veel te koud en te guur om de natuurwandeling te doen, dus vermaakten we ons op andere manieren. Eén daarvan was het bestuderen van het vogelleven vanuit de luie stoel. Dat was genieten: Binnen twee uur zagen we de volgende vogelsoorten voor ons langs paraderen: grauwe gans, wintertaling, roodborst, kievit, merel, meerkoet, waterhoen, zilverreiger, kraai, aalscholver, wilde eend, bergeend, zanglijster, kauw, ekster, fazant, buizerd, kapmeeuw en winterkoning. De ochtend daarna kwam er nog een torenvalkje bij dat even uit de wind wilde zitten. In Medemblik